Hallo, wij zijn Ron en Anita, woonachtig in Hilversum en sinds augustus 2013 actief op een heerlijk stukje grond. 

Toen wij een telefoontje kregen voor een stukje grond, vielen wij voor de landelijke uitstraling van het plekje. Een blokhut met veranda, moestuin, gazon, appelbomen, aalbesstruiken en dit geheel werd omsloten door 2 mooie eiken en een berk. Lang hoefden wij niet na te denken en al snel konden wij beginnen. Groot was de teleurstelling dat toen wij aan het huisje begonnen er behoorlijk wat rot was en veel schimmeldraden onder het zeil tevoorschijn kwamen. Goed, slopen wat weg moest en wat goed was laten zitten.

Van buren hoorden wij dat het "Klein Venetië" werd genoemd omdat bij heftige regenval niet alleen de tuin blank stond maar ook het huisje. Ja, wat ga je dan doen. Huisje ophogen, verbinding met de betonpaaltjes doorzagen en krikken, tussen de paaltjes en de balklaag stoeptegels leggen en zo de boel 30 cm verhogen. Nu de binnenkant van het huisje, een verfje doet een boel en ook een nieuwe vloer en een klein keukentje werden gebouwd. Ook een oliekachel kwam in het huisje, de buitenboel geverfd, wat nog niet af is tijdens dit schrijven. 

Als je bewust bent dat de boel erg laag ligt ga je ophogen. Maar ja met weinig kennis maar wel met internet en mensen die je spreekt op de tuin kom je een heel eind. Eerst ga je zeulen met karren grond en zand totdat je weet dat je voor een luttel bedrag een scootmobiel kan lenen, huren kun je het niet noemen want het kost haast niets. Zand en grond aanvoeren, maar een tuin van 350 m2 is zomaar niet opgehoogd. Eerst het moes gedeelte en de aalbessen ophogen en herplanten, de rest komt later. Van Henk en van Gert-Jan aardbeiplanten gekregen, en wat smaken ze lekker uit eigen tuin. Kruiden uit eigen tuin, ja leuk, maar lastiger dan je denkt, weer een punt om eerst goed te bedenken wat we gaan doen. 

Langzaam kom je tot het besef dat iets laten groeien niet lastig is, dat doet de grond met wat mest, de regen en de zon wel. Maar dit gestructureerd doen, da's andere koek. Sperziebonen, dat moet lukken. Je plaatst 2 bamboestokken in de grond 50 cm uit elkaar met de toppen bij elkaar en dat herhaal je een aantal keer, in ons geval 5 keer en erover leg je een bamboestok en alles bind je vast. Rond elke stok 6 bonen uit een gekocht zakje  1 cm in de grond en dan maar wachten. JAAAAAA, er komen plantjes, en is september wordt het oogsten, 4 kilo sperziebonen. Ook de appelbomen geven hun fruit prijs. 

Thuis in de keuken worden de sperziebonen geblancheerd en ingevroren, ook de appels worden aangepakt en als appelmoes in weckpotten gedaan en in de winter eten we sperziebonen en appelmoes uit eigen tuin. Anita en ik kijken elkaar steeds weer aan als we eten met een blik van: "Wat is de natuur mooi en wat heerlijk als je uit je eigen tuin eet." Een jaar later plant je, met gedroogde overgehouden bonen, de basis voor je nieuwe oogst.

Maar luieren kan niet en zal ook niet snel gebeuren. Om het huisje moet de boel ook opgehoogd worden en een terras van steenschotten wordt er gemaakt, een pad wordt er aangelegd maar wel zo hoog dat er tijdens wateroverlast gewoon naar het huisje gegaan kan worden. 

Een tuin is veel werk maar als het zonnetje schijnt, ook al is het in de winter, is de rust in combinatie met de gesprekken van andere tuinders, het gekwetter van vogels en het zitten, om zo te genieten van het mooie stukje eigen grond, een genot wat je nooit meer kwijt wilt.

De aankomende jaren moet er nog een hoop gebeuren, maar wat je langzaam en zeker leert is dat "haast" in de zin van opschieten een woord is wat je heel snel moet vergeten. 

Je kan niets verkeerd doen, als het niet gaat zoals je gedacht hebt, doe je het een jaar later gewoon over. 

De naam van ons plekje is al bedacht, DX11, Dee Ikz elf,oftewel "dee ik zelf" misschien, dat deze winter, het naambordje wordt gemaakt.

DX11